تهویه مطبوع در استخرها

در نظر گرفتن شرایط آسایش محیط استخر از ملزومات در حین طراحی استخر می باشد که پیش از اجرا، استاندارد های لازم جهت تهویه استخر می بایست در نظر گرفته شود. اولین و مهمترین موضوع در استخر، رطوبت حاصل از آن می باشد که در استخرهای سرپوشیده آسیب های جدی به ابنیه استخر وارد می کند. رطوبت استخر با تقطیر شدن روی پنجره ها، دیوارها و سیستم الکترونکی و برقی به آنها آسیب می رساند. در محیط مرطوب و گرم استخر شرایط ایده آل برای رشد باکتری و قارچ ها فراهم می آورد که این مهم، سلامت شناگران را تهدید می کند. از طرفی کلر آزاد موجود در آب با نیترات (حاصل از تعریق و ادرار) واکنش داده و کلرآمین حاصل در هوای محوطه پخش می شود که یکی از عوامل سوزش چشم و حساسیت های پوستی می باشد. تامین شرایط آسایش برای شناگران، کنترل رطوبت نسبی، تامین کیفیت هوای داخل محوطه و کنترل تقطیر آب استخر، هدف نهایی در تهویه استخر می باشد.

 

طبق استاندارد ASHRAE

 

در استخرها دمای محیط 29-27 سانتی گراد و دمای آب 29-24 درجه سانتی گراد و رطوبت %60-50 * می باشد. جهت رسیدن به این استاندارد اولین قدم کنترل رطوبت محوطه استخر می باشد. طبق نمودار سایکرومتریک، رطوبت %60-50 بهترین محدوده آسایش برای بدن انسان می باشد که در صورت کمتر بون از %50 نوع تبخیر آب از روی پوست افزایش پیدا می کند و احساس سرما در فرد به وجود می آورد. در صورت بیشتر بودن از %60، افزایش رشد باکتری و قارچ و آسیب به سازه را به همراه دارد. در قانون مقررات ملی ایران، مقدارد هوای مورد نیاز برای شناگران به ازای هر نفر (AHO) cfm15- 5/7 می باشد. برای کنترل رطوبت محوطه استخر محاسبه بارنهان ناشی از تبخیر آب، بارنهان ناشی از حضور تماشاگران و بارنهان هوای خارج که جهت تهویه به داخل استخر منتقل می شود و در نهایت انتخاب رطوبت گیر مناسب انجام می شود.

منبع : تهویه مطبوع در استخرها